Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

viscera liquefacta V

  • 1 liquefacio

    fēcī, factum, ere [ liqueo + facio ]
    1) плавить, расплавлять, растоплять (ceram igni Vtr; glacies liquefacta C)
    2) разлагать, pass. разлагаться, гнить ( viscera liquefacta V)
    carmina liquefacta lyrā Sil — песни, сопровождаемые нежными мелодиями лиры

    Латинско-русский словарь > liquefacio

  • 2 liquefacio

    liquefacio, fēcī, factum, ere, Passiv liquefīo, factus sum, fierī (liqueo u. facio), schmelzen, flüssig machen, I) eig.: 1) im allg.: ceram, Plin.: ceram igni (am F.), Vitr.: glacies liquefacta, Cic. – 2) insbes., schmelzen, poet. = auflösen, caecā tabe liquefactae medullae, Ov.: viscera liquefacta, in Fäulnis geratene, Verg. – II) übtr.: 1) entnerven, schwächen, quos nullae laetitiae liquefaciunt voluptatibus, Cic.: pectora liquefiunt curis, Ov. – 2) gleichs. schmelzen, erweichen, carmina Pieriā liquefacta lyrā, mit schmelzender Stimme gesungen, Sil. 11, 415.

    lateinisch-deutsches > liquefacio

  • 3 liquefacio

    liquefacio, fēcī, factum, ere, Passiv liquefīo, factus sum, fierī (liqueo u. facio), schmelzen, flüssig machen, I) eig.: 1) im allg.: ceram, Plin.: ceram igni (am F.), Vitr.: glacies liquefacta, Cic. – 2) insbes., schmelzen, poet. = auflösen, caecā tabe liquefactae medullae, Ov.: viscera liquefacta, in Fäulnis geratene, Verg. – II) übtr.: 1) entnerven, schwächen, quos nullae laetitiae liquefaciunt voluptatibus, Cic.: pectora liquefiunt curis, Ov. – 2) gleichs. schmelzen, erweichen, carmina Pieriā liquefacta lyrā, mit schmelzender Stimme gesungen, Sil. 11, 415.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > liquefacio

  • 4 viscus

    [st1]1 [-] viscŭs, ĕris, n. (surtout au plur.): - [abcl][b]a - viscères (coeur, foie...); entrailles, intestin. - [abcl]b - estomac, ventre. - [abcl]c - sein (d'une mère); progéniture, enfant. - [abcl]d - chair (qu'on mange), viande. - [abcl]e - le fond de l'âme ou du coeur, affection, esprit, souvenir. - [abcl]f - coeur (partie intime d'une chose), sein, entrailles. - [abcl]g - Plin. Petr. testicule. - [abcl]h - ressources.[/b]    - visceris pulsus, Quint.: les battements du coeur.    - demisso in viscera censu, Ov.: après avoir mangé toute sa fortune.    - mea viscera, Ov.: ma fille.    - esse intra viscera, Ov.: être encore dans le sein de sa mère.    - viscera sua flammis injicere, Quint. 6, praef.: jeter dans les flammes ses propres entrailles (= son ouvrage).    - viscera terrae, Ov.: sein de la terre.    - de visceribus suis satisfacere, Cic.: se saigner pour payer (ses créanciers). [st1]2 [-] viscus, i, m. - [abcl][b]a - gui. - [abcl]b - glu (faite avec le gui). - [abcl]c - Arn. gomme, résine. - [abcl]d - au fig. glu, piège.[/b] [st1]3 [-] Viscus, i, m.: Viscus (nom d'homme).
    * * *
    [st1]1 [-] viscŭs, ĕris, n. (surtout au plur.): - [abcl][b]a - viscères (coeur, foie...); entrailles, intestin. - [abcl]b - estomac, ventre. - [abcl]c - sein (d'une mère); progéniture, enfant. - [abcl]d - chair (qu'on mange), viande. - [abcl]e - le fond de l'âme ou du coeur, affection, esprit, souvenir. - [abcl]f - coeur (partie intime d'une chose), sein, entrailles. - [abcl]g - Plin. Petr. testicule. - [abcl]h - ressources.[/b]    - visceris pulsus, Quint.: les battements du coeur.    - demisso in viscera censu, Ov.: après avoir mangé toute sa fortune.    - mea viscera, Ov.: ma fille.    - esse intra viscera, Ov.: être encore dans le sein de sa mère.    - viscera sua flammis injicere, Quint. 6, praef.: jeter dans les flammes ses propres entrailles (= son ouvrage).    - viscera terrae, Ov.: sein de la terre.    - de visceribus suis satisfacere, Cic.: se saigner pour payer (ses créanciers). [st1]2 [-] viscus, i, m. - [abcl][b]a - gui. - [abcl]b - glu (faite avec le gui). - [abcl]c - Arn. gomme, résine. - [abcl]d - au fig. glu, piège.[/b] [st1]3 [-] Viscus, i, m.: Viscus (nom d'homme).
    * * *
    I.
        Viscus, visci, m. g. et Viscum, visci. Plin. De la glu.
    \
        Visco tactus sum vehementer. Plaut. Je suis fort englué.
    \
        In visco inhaerescere. Cic. Estre englué, et ne se povoir desgluer.
    \
        Oblinere se visco. Varro. S'engluer.
    \
        Viscum. Virgil. Du guy.
    II.
        Viscus, visceris, pen. corr. n. gen. Virgil. Toute la chair qui est entre la peau et les os, Les entrailles, La fressure.
    \
        Liquefacta viscera. Virgil. Pourriz.
    \
        Spumantibus visceribus ardens. Iuu. Fort esmeu et courroucé.

    Dictionarium latinogallicum > viscus

  • 5 liquefacio

    lĭquĕfăcĭo, fēci, factum, 3, v. a., and pass. lĭquĕfīo ( e long, Sil. 1, 178), factus, fĭĕri [liqueo-facio], to make liquid, to melt, dissolve, liquefy (class.; but in act. very rare).
    I.
    Lit.:

    glacies liquefacta,

    Cic. N. D. 2, 10, 26:

    legum aera liquefacta,

    id. Cat. 3, 8, 19:

    liquefactum plumbum,

    Verg. A. 9, 588:

    saxa (Aetnae),

    i. e. lava, id. G. 1, 473:

    ne sol liquefaciat ceram,

    Plin. 21, 14, 49, § 84:

    sevum liquefieri prius jubent,

    id. 28, 9, 38, § 144:

    margaritas aceto liquefactas,

    Suet. Calig. 37:

    ut cibos mansos ac prope liquefactos demittimus,

    Quint. 10, 1, 19.—
    B.
    Transf., part. perf., dissolved, putrefied:

    caecā medullae Tabe liquefactae,

    Ov. M. 9, 175:

    liquefacta boum per viscera,

    Verg. G. 4, 555.—
    II.
    Trop.
    A.
    To weaken, enervate:

    quos nullae futtiles laetitiae exsultantes languidis liquefaciunt voluptatibus,

    Cic. Tusc. 5, 6, 16:

    sic mea perpetuis liquefiunt pectora curis,

    Ov. P. 1, 2, 57.—
    B.
    To soften. melt: Bacchi dona volunt epulasque [p. 1070] et carmina rursus Pieria liquefacta lyra, Sil. 11, 416.

    Lewis & Short latin dictionary > liquefacio

  • 6 liquefaciō

        liquefaciō —, factus, ere, pass. liquefīō, factus, fierī    [liqueo+facio], to make liquid, melt, dissolve, liquefy: legem aera liquefacta: flammā tura, O.: saxa (Aetnae), i. e. lava, V.: caecā medullae Tabe liquefactae, putrid, O.: liquefacta boum per viscera, V.: liquefacta rursus unda, cleared, O.—Fig., to weaken, enervate: quos nullae laetitiae liquefaciunt voluptatibus: liquefiunt pectora curis, O.
    * * *
    liquefacere, liquefeci, liquefactus V TRANS
    melt, dissolve; make (melody) clear and sweet (liquid)

    Latin-English dictionary > liquefaciō

  • 7 duro

    dūro, āvi, ātum, āre (dūrus), I) tr. A) eig., hart machen, härten, verhärten, 1) im allg.: ferrum, Plin.: lignum igni, Curt.: hastas igne, Curt.: viscera (v. Wasser), Lucan.: caementa calce, zu einer festen Masse verhärten, Liv.: reliqua assiduo gelu durantur, Mela: locustae terrestres duratae salsugine, Solin.: duratur cortice pellis, wird vermittels der R. (= zu R.) verhärtet, Ov.: triplex scutale crebris suturis (Lederstreifen) duratum, Liv. – m. in u. Akk. (zu): undam densam in glaciemque nivemque, Tibull.: cutem tenellam in corium, Apul.: ossa in scopulos, Ov.: lacrimas in electrum, Hyg. – 2) insbes.: a) trocken machen, austrocknen, ausdörren, rösten, terram (v. der Wärme), Verg.: coria durata calore, Lucr.: pisces sole durati, Curt.: durati muriā pisces, eingepökelte, Quint.: Albanam fumo uvam, Hor.: mollitam (Cererem) manu duret (backe) in foco ignis, Ov.: durati pisces, geröstete, Apic. – b) reif machen, reifen, ubi pubentes calamos duraverit aestas, Nemes. cyn. 290. – c) verdichten, caelestis aqua salibus durata, Col. 7, 4, 8: dah. gerinnen machen, partem (lactis) liquefacta coagula durant, Ov. met. 13, 830: corpus, hartleibig machen, Cels. – B) übtr.: 1) medial, durari, sich verhärten = sich festsetzen, unheilbar werden, vitia durantur, Quint. 1, 1, 37. – 2) abhärten, an Strapazen gewöhnen, se labore, Caes.: exercitum crebris expeditionibus, Vell.: durati usu armorum, Liv. – im üblen Sinne, unempfindlich-, gefühllos machen, abstumpfen, aere, dehinc ferro saecula (von der Zeit), Hor.: ad plagas durari, schlägefaul werden, Quint.: ad omne facinus duratus, der zu jeder Freveltat sich abgehärtet hat, Tac. – 3) ausdauern, aushalten, laborem, Verg.: imperiosius aequor, Hor.: siccitatem et ventos, Pallad.: diem, Hor.: horam eadem probantes, auch nur eine Stunde dem eigenen Plane treu bleibend, Hor. – m. folg. Infin., Plaut. truc. 326. Petron. 41, 2. Sil. 10, 653; 11, 75. Lucan. 4, 519. – nequeo durare m. folg. quin, Plaut. mil. 1249; vgl. Plaut. Curc. 175. – II) intr. A) eig., hart werden, Härte bekommen, sich verhärten, 1) im allg.: quasi ferrum aut lapis durat, Enn. fr. scen. 104: lento misere durantia tabo viscera, Sil. 2, 463. – 2) insbes., trocken werden, ausdörren, durat solum, Verg. ecl. 6, 35. – B) übtr.: 1) sich verhärten, cuius tam crudeles manus in hoc supplicium durassent, Petron. 105, 11: in nullius umquam suorum necem duravit, seine Härte ging nicht so weit, einen der S. hinrichten zu lassen, Tac. ann. 1, 6: non durat ultra poenam abdicationis, er verhängt keine andere Strafe als die Verstoßung, Quint. 11, 2, 8: usque ad caedem eius duratura filii odia, daß des Sohnes Haß sich in seiner Härte bis zur Ermordung derselben versteigen werde, Tac. ann. 14, 1. – 2) ausdauern, aushalten, a) an einem Orte: durare nequeo in aedibus, Plaut.: non hic quisquam durare potest, Ter.: sub Iove (unter freiem Himmel), Ov.: in opere et labore sub pellibus, Liv.: unam hiemem in castris, Liv. – b) bei einer Sache: dura, Gallio bei Quint.: durate et vosmet rebus servate secundis, Verg.; u. danach durarent secundisque se rebus servarent, August. bei Suet.: durandum est, quia coepimus, Quint. – 3) dauern, a) dauernd bleiben, fortdauern, Bestand haben, währen, noch existieren, vorhanden sein, sapor durat, Quint.: durat simulacrum, Verg.: firmus sane paries et duraturus, Tac.: bullae durant et ostenduntur, Suet.: soles, qui a matutino tempore durant in occasum, Plin.: duraturum cum aeternitate mundum, Treb. Poll.: durant colles, ziehen sich ganz hindurch, Tac.: haec moles inviolata durat, Curt. – v. Abstr., illis in longum fortissime pugnandi duravit constantia, Vell.: durat prope in infinitum (memoria), Quint.: ad posteros virtus durabit, Quint.: penuriā mulierum hominis aetatem (ein Menschenalter) duratura magnitudo erat, Liv.: adhuc honor studiis durat, Plin. ep. – von Pers., qui nostram ad iuventam duraverunt, die bis zu unserer Jugendzeit gelebt, Tac. ann. 3, 16. – b) dauern = sich halten, in tanto terrae rigore (v. Bäumen), Curt.: ova muriā tepefactā durant, Col.: uti (oleae) diutissime durent, Cato: hoc vinum durabit usque ad solstitium, Cato: u. so (v. Wein) totidem durare per annos, Verg.: sorba in arido facile durare, Varro.

    lateinisch-deutsches > duro

  • 8 duro

    dūro, āvi, ātum, āre (dūrus), I) tr. A) eig., hart machen, härten, verhärten, 1) im allg.: ferrum, Plin.: lignum igni, Curt.: hastas igne, Curt.: viscera (v. Wasser), Lucan.: caementa calce, zu einer festen Masse verhärten, Liv.: reliqua assiduo gelu durantur, Mela: locustae terrestres duratae salsugine, Solin.: duratur cortice pellis, wird vermittels der R. (= zu R.) verhärtet, Ov.: triplex scutale crebris suturis (Lederstreifen) duratum, Liv. – m. in u. Akk. (zu): undam densam in glaciemque nivemque, Tibull.: cutem tenellam in corium, Apul.: ossa in scopulos, Ov.: lacrimas in electrum, Hyg. – 2) insbes.: a) trocken machen, austrocknen, ausdörren, rösten, terram (v. der Wärme), Verg.: coria durata calore, Lucr.: pisces sole durati, Curt.: durati muriā pisces, eingepökelte, Quint.: Albanam fumo uvam, Hor.: mollitam (Cererem) manu duret (backe) in foco ignis, Ov.: durati pisces, geröstete, Apic. – b) reif machen, reifen, ubi pubentes calamos duraverit aestas, Nemes. cyn. 290. – c) verdichten, caelestis aqua salibus durata, Col. 7, 4, 8: dah. gerinnen machen, partem (lactis) liquefacta coagula durant, Ov. met. 13, 830: corpus, hartleibig machen, Cels. – B) übtr.: 1) medial, durari, sich verhärten = sich festsetzen, unheilbar werden, vitia durantur, Quint. 1, 1, 37. – 2) abhärten, an Strapazen gewöhnen, se labore, Caes.: exercitum
    ————
    crebris expeditionibus, Vell.: durati usu armorum, Liv. – im üblen Sinne, unempfindlich-, gefühllos machen, abstumpfen, aere, dehinc ferro saecula (von der Zeit), Hor.: ad plagas durari, schlägefaul werden, Quint.: ad omne facinus duratus, der zu jeder Freveltat sich abgehärtet hat, Tac. – 3) ausdauern, aushalten, laborem, Verg.: imperiosius aequor, Hor.: siccitatem et ventos, Pallad.: diem, Hor.: horam eadem probantes, auch nur eine Stunde dem eigenen Plane treu bleibend, Hor. – m. folg. Infin., Plaut. truc. 326. Petron. 41, 2. Sil. 10, 653; 11, 75. Lucan. 4, 519. – nequeo durare m. folg. quin, Plaut. mil. 1249; vgl. Plaut. Curc. 175. – II) intr. A) eig., hart werden, Härte bekommen, sich verhärten, 1) im allg.: quasi ferrum aut lapis durat, Enn. fr. scen. 104: lento misere durantia tabo viscera, Sil. 2, 463. – 2) insbes., trocken werden, ausdörren, durat solum, Verg. ecl. 6, 35. – B) übtr.: 1) sich verhärten, cuius tam crudeles manus in hoc supplicium durassent, Petron. 105, 11: in nullius umquam suorum necem duravit, seine Härte ging nicht so weit, einen der S. hinrichten zu lassen, Tac. ann. 1, 6: non durat ultra poenam abdicationis, er verhängt keine andere Strafe als die Verstoßung, Quint. 11, 2, 8: usque ad caedem eius duratura filii odia, daß des Sohnes Haß sich in seiner Härte bis zur Ermordung derselben versteigen werde, Tac. ann. 14, 1. – 2) ausdauern, aushalten,
    ————
    a) an einem Orte: durare nequeo in aedibus, Plaut.: non hic quisquam durare potest, Ter.: sub Iove (unter freiem Himmel), Ov.: in opere et labore sub pellibus, Liv.: unam hiemem in castris, Liv. – b) bei einer Sache: dura, Gallio bei Quint.: durate et vosmet rebus servate secundis, Verg.; u. danach durarent secundisque se rebus servarent, August. bei Suet.: durandum est, quia coepimus, Quint. – 3) dauern, a) dauernd bleiben, fortdauern, Bestand haben, währen, noch existieren, vorhanden sein, sapor durat, Quint.: durat simulacrum, Verg.: firmus sane paries et duraturus, Tac.: bullae durant et ostenduntur, Suet.: soles, qui a matutino tempore durant in occasum, Plin.: duraturum cum aeternitate mundum, Treb. Poll.: durant colles, ziehen sich ganz hindurch, Tac.: haec moles inviolata durat, Curt. – v. Abstr., illis in longum fortissime pugnandi duravit constantia, Vell.: durat prope in infinitum (memoria), Quint.: ad posteros virtus durabit, Quint.: penuriā mulierum hominis aetatem (ein Menschenalter) duratura magnitudo erat, Liv.: adhuc honor studiis durat, Plin. ep. – von Pers., qui nostram ad iuventam duraverunt, die bis zu unserer Jugendzeit gelebt, Tac. ann. 3, 16. – b) dauern = sich halten, in tanto terrae rigore (v. Bäumen), Curt.: ova muriā tepefactā durant, Col.: uti (oleae) diutissime durent, Cato: hoc vinum durabit usque ad solstitium, Cato: u. so (v. Wein) totidem durare per annos,
    ————
    Verg.: sorba in arido facile durare, Varro.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > duro

См. также в других словарях:

  • ARISTAEUS — I. ARISTAEUS Apollinis (Cicero 6. Ver. dicit, Bacchi) ex Cyrene filia Penei Regis Arcadiae fil. hic deinde in Arcadia regnavit. Hunc primum apum et mellis usum, lactisque coagulum demonstravisle, usumque olei, et alia quamplurima adinvenisle… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»